BAĞIMSIZ, DOĞRU BİR FERT OLAMAZSANIZ...

Ahlak dersi öğretmeni öğrencilere insanı kötülüğe ve iyiliğe iten nedenleri anlatıyordu:

-Eğer kendinizi bir birey olarak görmez, sürünün bir parçası olarak görürseniz rahatlıkla kötülük yapabilirsiniz. “Felaket doğuran bir çığda hiçbir kar tanesinin kendini sorumlu hissetmemesi” gibi. Böyle durumlarda kişi birey olarak bir sorumluluk hissetmez. Suç sürünündür ve suç kişi açısından belirsizdir. Kişiler yine bir otoritenin emirlerine uyarak emrin robotu haline geldiğinde sorumluluk hissetmez, çünkü bu durumda kişi kendi iradesiyle karar vermiş ve hareket etmiş olmaz. İradenizi birilerinin kuklası yaparsanız, insanlıktan çıkar, verilen her kötü emri otomatik olarak yerine getirirsiniz. Yine kötülük yapan insanlar başkalarını bir sayı, bir nesne ve aşağılık bir varlık olarak gördüklerinde rahatlıkla kötülüklerine devam ederler. İnsanı insan olarak görmeyen insanlar rahatlıkla kötülük yaparlar.

Ama insanı iyiyi yönelten davranışlar da vardır. Eğer kişi yabancı olarak gördüğü insanlarla yakınlaşır bağ kurarsa onların da kendisi gibi insan olduğu fark eder. Tanımlamaktan ziyade tanımaya çalışırsa, insan olarak aynı paydada olduğunu görür. Ona yapmak istediğinin kendine yapılması halinde nasıl duyguya yol açtığını fark ederse kötülük yapmaktan kendini korur. İnsan Başkalarının bakış açısıyla kendi davranışı değerlendirebilirse yani empati kurarsa iyi olmaya yönelir. Ortak hedef olarak barışı, kardeşliği, insanca yaşamayı bir amaç haline getirirse birbirlerine iyilik yapmaktan başka bir şey düşünmez.

Yani önümüzde iyi yollar da vardır kötü yollarda. Hayatı cennet ya da cehennem yapmak insanların tercihine bağlıdır. Anladınız mı?

Öğrencinin biri söz aldı:

-Anladım hocam. İnsan bağımsız, doğru bir fert olamazsa hem kendine hem topluma dert olur.