Yazılarımı takip eden bir arkadaşım telefon ediyor. “Sen haberleri izliyorsun can sıkan o kadar duruma rağmen ondan bir mizah çıkarıyorsun. Bense sinirlenip televizyon karşısında küfrediyorum. Bunca can sıkan olay ve duruma nasıl mizahi bakabiliyorsun, ben hayret ediyorum” dedi.
Ben de “Sen şeytan taşlıyorsun. Ben şeytanla alay ediyorum. Taşlamak şeytana hiçbir zarar vermez, hatta onu güldürür. Ben ise onun hilelerini açığa çıkarıp onunla alay ediyorum. Bu şeytanı güldürmez üzer. Şeytan bana değil ben ona gülüyorum..” Dedim.
**
Yaşadığımız hayat bir gül bahçesi değildir. Zorluklar, acılar, açmazlar, hastalıklar, ölümler hayata dahildir. Eğer biz bunları hayatın içinde olması mümkün ve geçici bir durum olarak algılarsak ve uygun adımlar atarsak hayatımızdan akıp geçecektir. Ancak bunları ruhsal bir soruna dönüştürürsek hayatımıza kalıcı hasarlar bırakacaktır. İşte mizah sorunlarla barışmamız ve ruhsal direnç kazanmamız konusunda bize yol arkadaşlığı yapar.
Mizahı ben olumlu anlamda kullanıyorum. Uyutan ve uyuşturan bir mizah var. Bir de uyandıran, ayıktıran bir mizah var. Günümüzdeki gibi halkın kendi sorunlarını görmemesi için eğlence amaçlı belaltı mizahı (güldür güldür gibi) uyutan ve uyuşturan bir mizah türüdür. Oysa mizah olaylara dışarıdan bakarak önce aksayan, eksik, arızalı durumları görmemizi, sonra bunu ‘ti’ye aldığımızda, sorunla baş edebilme gücü kazanmamızı sağlıyor.
Mizah gerçeği göstermenin ve gerçeği söylemenin neşeli bir yoludur. Diğer yandan gülmek kalpte çiçekler açmasına ve ruh sağlığının korunmasına yardım eder. Gülerek içsel sıkıntıları ve baskılanmış duyguları dışarı atarız.
Bir zamanlar bir hava tahmin sunucusu vardı. “Havalar nasıl olursa olsun, sizin havanız iyi olsun.” derdi. Ben de diyorum ki, “Hayatımız nasıl olursa olsun yine de içinde biraz mizah olsun.”
Yorum Yazın