Bir zamanlar Kızılcahamam’ın bir köyünde geçen bir hikâye anlatılır.
Ramazan ayında adamın biri orucun ne kadar iyi olduğunu söyler, “keşke bu mübarek ay hiç bitmese” diye çevresinde konuşurmuş. İmam ve köy halkı bu kişinin samimiyetini test etmek için aralarında bir mizansen hazırlamışlar.
Bayram namazında hoca hutbeye çıkmış, konuşmaya başlamış:
-Ey cemaat, Allah orucunuzu kabul eylesin. Ancak şunu söylemem gerekir ki orucun başlangıcında bir hata yapmışız. Oruca bir ay erken başlamışız. Dolayısıyla tuttuğumuz oruçlar ramazan orucu değildir ancak nafile oruç yerine geçer. Dolayısıyla ramazan orucu borcunu eda etmiş olmadık. Bu nedenle yarından itibaren gerçek borçlu olduğumuz ramazan orucunu tutmamız gerekiyor, demiş.
Oruca sürekli güzelleme yapıp hiç bitmese diye konuşan kişi birden ayağa kalkmış:
-Valla billa tutmam, demiş. Madem hoca bizi yanılttı. O bizim adımıza ramazan orucunu tutsun demiş.
(Değerli dostum Hüseyin Ayan’dan nakildir.)
**
Prof. Dr. Hasan Boynukara facebook sayfasında, “Hadi Kudüs'e gidiyoruz dedim demez olaydım.” Şeklinde, soruların ve cevapların kurgu olduğu mizahi bir yazı yazmış. Yazı bana bu hikâyeyi hatırlattı. Söylemek kolay, yapmak zordur. Başkalarının derisinden sırım kesmek kolaydır. Boş kaleye gol atmak kolaydır. Slogan atmak, güvenli ortamda kahraman görünmek kolaydır. Asıl olan; insanın sözünde, sloganında, davasında samimi olması ve doğru bildiğini her türlü bedeli göze alarak yapmaya çalışmasıdır.
Yorum Yazın