Bir zamanlar İstanbul’da Mehmet Emin Paşa Konağında devrin sanat, edebiyat, tarih, musiki alnında temayüz etmiş kişileri bir araya gelir sohbet ederlermiş. Bu sohbetlere katılabilmek için marifet sahibi olmak gerekiyormuş.
Bir gün Şair Rıfkı Melül Meriç (1901-1964) yanına bir genç alarak bu kültür mekanına gelmiş. Sohbet esnasında bu genç İbnülemin Mahmut Kemal İnal’in (1871-1957) dikkatini çekmiş ve gence sormuş: “Evladım bir şey okur musun? Bir müzik aleti kullanır mısın?” Sorulan sorulara olumsuz cevap alınca öfkelenmiş, “O halde buraya neden geldin? Burası sanat erbabının hünerini sergilediği yerdir” demiş.
Rıfkı Melül Meriç araya girerek, “Efendimiz bu genç dinlemesini iyi bilir” diye karşılık vermiş. Bunun üzerine Mahmut Kemal Bey, “Ya demek öyle. O zaman kalsın. Herkesin konuştuğu yerde dinlemek başlı başına bir meziyettir” demiş.
**
Siyasiler her gün karşılıklı suçlamalarla konuşuyorlar. Ama asla birbirlerini dinlemiyorlar. Belki birbirlerini dinleseler sorunların çözümü için bir başlangıç olacak. Bir Kızılderili atasözü "Sürekli konuşursan başkalarını dinleyemezsin." Der. Anadolu’da da çok konuşanlara, “Bal vermeyen arılar gibi vız vız edip duruyor” derler. Dinleme olmazsa anlama ve anlaşma olmaz. Dinleme olmazsa iş birliği ve güven olmaz. Dinleme olmazsa hoş görü ve huzur olmaz. İbnülemin Mahmut Kemal İnal’in dediği gibi “Herkesin konuştuğu yerde dinlemek büyük bir meziyettir” Bu meziyet olmazsa yaşamak eziyet olur.
Yorum Yazın