Bir siyasetçinin yakın arkadaşı onun halini beğenmiyordu. Bir gün bir araya geldiler. Siyasetçinin arkadaşı onu dostça uyarmak istedi:
-Bir yanda İslami söylemleri kullanıyorsun, diğer yandan da rüşvet yiyorsun, yolsuzluk yapıyorsun, imam nikahı kılıfıyla çapkınlık yapıyorsun. Bu böyle olmaz. Bunlar birbiriyle bağdaşmaz. Ne İslam’ın izzetinden ne de haramın lezzetinden vazgeçiyorsun.
Siyasetçi biraz düşünür gibi yaptı. Artık yazısı turası bellisiz olmuş, kaypak bir kişiliğe sahipti. Gülümsedi, sonra duruma izah etmeye başladı:
-İşin doğrusunu istersen ben de senin gibi düşünüyorum, ama şöyle bir durum var. Söylediklerin öbür dünyada bir sorun oluşturur mu onu tam bilemem, orası meçhul, fakat bildiğim bir gerçek var ki bu dünyada İslam’ın izzeti ile haramın lezzeti üstüne halkın icazeti eklenince bir sorun doğmuyor.
**
Aziz Nesin’in Zübük isimli mizahi romanı siyasetteki iki yüzlülüğü, yüzsüzlüğü, hileyi, yolsuzluğu karikatürize eder. Zübük iş hayatına bir dairede kâtip olarak başlamış, kısa sürede aldığı rüşvetlerle zengin olup çıkmıştır. Foyası ortaya çıkınca kovulan Zübük, Destek Partisi’ne girip yağcılıkla ocak başkanlığına yükselir. Girdiği her yere de rüşveti bulaştırır. Sonunda Milletvekili seçilir.
Bazen şunu düşünürüm. Zübüğün başarısının arkasında acaba çoğunluğun Zübük olma hevesi mi var? Çünkü her şey kendi ortamında gelişiyor. Dolandırıcılığı ile meşhur Sülün Osman: “Hayatım boyunca beni dolandırmaya kalkışmamış tek bir kişiyi dolandırmadım” demiştir. Yani bir şey itibar gördüğü yerde gelişiyor. Dolandırıcılık itibar görünce en büyük dolandırıcı tüm toplumun idolü haline geliyor.
Toplum hep suçlar, hep şikâyet eder. Böylelikle kendini temize çıkarır. Oysa yakındığı konuyu kendisi besliyordur ama farkında değildir ya da farkında olmak istemez.
Yorum Yazın