Her ne kadar sözlü kültürden yazılı kültüre geçmiş gibi görünsek de bizler sözlü kültürü daha çok yaşatıyoruz. Bileşik kaplar misali ortalama kültürümüz ne ise aynı kültür; televizyon kültürü, sosyal medya kültürü, sokak kültürü, toplu ulaşım kültürü için de geçerlidir. Bir konunun aslı astarı nedir düşünülmeden, araştırmadan siyasi bir şekilde ikiye bölünüp üretilen sloganlarla, vatan kurtaran kahraman rolü oynamayı çok seviyoruz.
Toplumsal nabız belediye otobüs yolculuklarında atıyor. Genelde alt gelir grubundan kişilerle her sınıftan insan bulunuyor. Bazen biri bir laf atıyor. Sonra sosyal medyada, haberlerde nasıl yer almışsa orada tekrarlanıyor. Gündemde olan ilk Türk uzay yolcusu Alper Gezeravcı ile ilgili biri bir laf atıyor sonra hemen karşıt iki grup doğuyor.
- Yüzyılın rüyasını gerçekleşti. Türkler uzaya çıktı. Milletçe gurur duymalıyız bundan.
-55 Milyon doların havaya nasıl uçtuğunu gördük. Amerikan şirketi bu, parayı veren turist olarak uçabiliyor. Propaganda amaçlı şovdan başka bir şey değil.
-Ne demek şov? Bir Türk dünyaya bedeldi. Şimdi bir Türk uzayı fethetti.
-Her kafadan bir ses çıkmasın arkadaşlar. Bu gürültüyü dinlemek zorunda mıyız?
-Bırak her kafadan bir ses çıksın. Demokrasi olsun. Bir kafadan tek ses çıksa daha mı iyi?
-Arkadaşlar uzayı falan boş verin. Emekli maaş zamları ne zaman ödeniyor. Emekli değil de don lastiği olsak yüzde doksan beş zam görecektik.
-Don lastiğini iyi hesap etmişsin. Ama kimse bu duruma niye geldik diye sormuyor. Kendini yargılamıyor hep başkalarını yargılıyor.
-Bu ne gürültü arkadaş. Bir toplumda kafalar pek çalışmazsa işte böyle çeneler çalışıyor.
Şoför dayanamıyor, mikrofonla gürültüyü ve tartışmayı sonlandırmak istiyor:
-Lütfen beyler, orta kısım boş, arkaya doğru ilerleyelim. Ben 20 yıllık şoförüm maalesef toplum olarak otobüse binmeyi, otobüste düzenli durmayı ve otobüsten inmeyi bilmiyoruz. Ama oturduğumuz yerden uzay yolculuğu hakkında ahkam kesiyoruz.
Yorum Yazın