Bu “sen/siz” meselesine kafayı fena halde takmış bulunmaktayım.
Bunun iki türlüsü var:
*
BİRİNCİ TÜR
Postanede, emniyette, devlet dairesinde görevli olanlar, toplumsal statüsünün yüksek olduğunu düşündükleri tiplere...
“Siz” diye hitap ediyorlar.
Toplumsal statüsünü düşük gördüklerine ise kolaylıkla “sen” diyorlar.
Her önüne gelene “sen” dense...
Genel bir kabalık deyip geçeceğim.
Ama bu tam bilinçli bir ayrımcılık!
Beni çıldırtan işte bu!
*
İKİNCİ TÜR
İyi ama kendilerini toplumsal statü olarak yüksekte görenler, bu türden bir kabalık yapmıyorlar mı?
Tabii ki yapıyorlar.
Onlar da kendi statülerinin altında gördükleri kişilere “sen” diye hitap ediyorlar, kendi statüleriyle eşdeğer gördüklerine ise “siz” diye hitap ediyorlar.
Mesela bir servis elemanına “sen” diyorlar ama biraz güç kudret sahibi olanla karşılaştıklarında “siz” demeyi ihmal etmiyorlar.
Yani onlar da yapıyor bu bilinçli ayrımcılığı.
Orhan Veli, dildeki bu ayrımcılığı çok güzel anlatmış “AHMETLER” adlı şiirinde:
*
“Kimimiz Ahmet Bey
Kimimiz Ahmet Efendi
Ya Ahmet Ağayla Ahmet Beyefendi?”
*
Ben de diyorum ki...
*
Kafana göre kodladığın statüler üzerinden...
“Bey, ağa, efendi, ağa, beyefendi” falan dedin durdun...
Şimdi sıra...
“Sen” ve “siz”e geldi.
Vazgeç bundan...
*
“İmtiyazsız, sınıfsız, kaynaşmış bir kitleyiz” diye marşlar söyleyip...
İmtiyazlı, sınıflı, kaynaşmamış bir dil kullanmak...
Olmuyor, yakışmıyor.
Yorum Yazın